๓...รู้จักแพ้ให้เป็น

...รู้จักแพ้ให้เป็น
.....ในโลกปัจจุบัน ชัยชนะและความสำเร็จต่างเป็นสิ่งที่สังคมปลูกฝังและสั่งสอนให้ทุกคนชื่นชมและชื่นชอบ
...ความพ่ายแพ้และความล้มเหลวกลับกลายเป็นสิ่งที่ทุกคนรังเกียจและแทบจะยอมรับไม่ได้ในยามที่ต้องเผชิญกับสิ่งนี้
...จะเรียกว่า สังคมเสพติดความสำเร็จ ก็น่าจะได้
...ผู้พ่ายแพ้กลายเป็นคนที่ไม่มีใครอยากเข้าใกล้หรือปฎิสัมพันธ์ด้วย กลายเป็นคนไร้คุณค่าในสายตาคนอื่น
...หลายคนจึงเกลียดความพ่ายแพ้ และแข่งขันกันเพื่อแย่งชิงชัยชนะความสำเร็จ
...บางคนไม่คุ้นเคยกับความพ่ายแพ้ เคยชินแต่กับชัยชนะมาตลอด เมื่อถึงคราวที่ต้องเผชิญกับความพ่ายแพ้ ถึงกับเกิดปฎิกิริยาแบบตีกลับ
ปล่อยตัวเองจมปลักกับความพ่ายแพ้เพียงครั้งเดียว ไม่ยอมสลัดตัวเองออกจากความพ่ายแพ้
...สำหรับผมนั้น คนเราย่อมมีพ่ายแพ้ได้ แต่ยอมแพ้หรือยอมจำนนต่อความล้มเหลวไม่ได้
ในยามที่เรามีความสำเร็จ คงมีน้อยคนที่กลับมาทบทวนสาเหตุที่นำไปสู่ความสำเร็จ เพราะมัวแต่ฉลองกับความสำเร็จและมัวเมากับความสำเร็จเพียงชั่วคราว
แต่ในยามที่เราพ่ายแพ้ เรากลับได้มีโอกาสเรียนรู้บทเรียนที่สำคัญอย่างละเอียด เพื่อนำไปใช้ในการลุกขึ้นยืนและก้าวเดินต่อไป
...มีคนกล่าวว่า ความพ่ายแพ้ให้บทเรียนแก่เราเสมอ แต่ความสำเร็จนั้นไม่เคยให้อะไรกับเราเลย
...แล้วคุณล่ะ ได้เรียนอะไรจากความผิดพลาดหรือความพ่ายแพ้ของตัวคุณเองบ้าง???